بررسی ارتباط بین گسل دارنگ و سیستم گسلی کازرون- برازجان و الگوی شکستگی آنها

گسل برازجان گسلی فعال باروند شمالی- جنوبی واقع در کمربند زاگرس می باشد که عملکرد آن باعث خمیدگی و کشیدگی محور چین ها به صورت راستگرد شده است. نتایج بدست آمده از پروفیل های لرزه ای تهیه شده در بخش های جنوب غربی ایالت فارس حاکی از آن است که شواهدی دال بر ادامه قطعه گسل برازجان به عنوان بخش انتهایی گسل کازرون در امتداد کوه مند تا خلیج فارس وجود ندارد. مطالعات نشان می دهند که عملکرد راندگی هایی نظیر گسل پیشانی کوهستان در منطقه و چرخش بلوک های مجاور گسل های امتداد لغز، سبب انحراف گسل برازجان به زیر تاقدیس های خورموج و خارتنگ شده و گروه بنگستان واقع در تاقدیس های خورموج و سیاه را در کنار سازند آغاجاری در تاقدیس کاکی قرارداده است. جهت یافتگی محور طویل گنبد های نمکی خورموج و کوه نمک (جاشک) با روند تقریبی شمالی-جنوبی را می توان حاصل فعالیت قطعات مربوط به سیستم گسلی برازجان در نظر گرفت. مطالعات سطحی و زیر سطحی انجام گرفته، گسل دارنگ با روند شمالی-جنوبی و عملکرد راستالغز را به عنوان پایانه جنوبی سیستم گسلی کازرون-برازجان معرفی می کند که از تاقدیس خارتنگ به سمت خلیج فارس ادامه می یابد. شکستگی های حاصل از عملکرد گسل شامل یک سری شکستگی های عرضی– برشی با روندهای شمال شمال شرقی- جنوب جنوب غربی و شمال غربی- جنوب شرقی است که پراکندگی آن ها در اطراف محور چین قابل رویت می باشد.